Δημιουργικότητα και "μέθοδος" Davinci

Έχουμε αναφέρει πως κλειδί για την ανάπτυξη ενός ατόμου με τα χαρακτηριστικά της ΔΕΠ είναι η δημιουργικότητα (creativity).

Πρόσφατα κατάφερα και ολοκλήρωσα το διάβασμα του "The Davinci Method", του Garret Loporto, βιβλίου που μιλά για τα θετικά του να έχει κανείς ένα μυαλό σαν αυτό που περιγράφουμε (Μυαλό με έμφυτο τον παρορμητισμό, την λήψη ρίσκου, την εύκολη απόσπαση, την αναζήτηση απολαύσεων, την διαίσθηση. Μυαλό με τάσεις για εθιστικές συμπεριφορές, εύκολα αντιδραστικό στην κάθε τύπου "εξουσία", που σκέφτεται "διαφορετικά"...)

Ευχαριστώ πολύ την οικογενειακή σύμβουλο Ερατώ Χατζημιχαλάκη που μου το πρότεινε, στην προ διμήνου ημερίδα για την διάσπαση προσοχής που διοργάνωσε η ΜΚΟ Φάρος. Το ίδιο βιβλίο πρότεινε και ένας "business -life coach" με τον οποίο μιλήσαμε πρόσφατα. (μια αγαπημένη συνήθεια είναι να μιλάμε για βιβλία που μας βοήθησαν και μας εμπνέουν)

Θυμάμαι παλαιότερα όταν σκεφτόμουν την έννοια της δημιουργικότητας δεν μπορούσα να φανταστώ πόσο σημαντική είναι. Υπήρξαν στην ζωή μας εκείνοι που την απέτρεψαν, εκείνοι που η Julia Cameron (The Artist's way) ονομάζει "Creative Monsters"...οι φωνές από το παρελθόν και το παρόν που σχολιάζουν (αρνητικά), επιτίθενται, περιγελούν, μας κατακρίνουν και εμποδίζουν από το να έχουμε και να εκφράζουμε ελεύθερα την δημιουργικότητά μας με χαρά.

Ήταν εκείνοι οι καθηγητές καλλιτεχνικών που μας έδιναν χαμηλούς βαθμούς, οι φίλοι που γέλαγαν με τις κινήσεις χορού μας, όλοι εκείνοι που υποστήριζαν πως η δημιουργικότητα πρέπει να είναι "αρκετά καλή" , ώστε να έχει αξία. Το έργο μας (πχ οι φωτογραφίες μας) να έχει κάποια αποδοχή προκειμένου να μπορεί κάποιος να "μπει στο club" των δημιουργικών ανθρώπων. (μέγα λάθος!)

Η δημιουργικότητα είναι βέβαια ένα ανώτερο θείο δικαίωμα όλων μας, όπως λέει και η Sonia Choquette.

"Και οι δημιουργίες μας είναι η φωνή και η έκφραση του πνεύματός μας." Πράγματι όσο περνούν οι μήνες και τα χρόνια και εφαρμόζω προσωπικά περισσότερο δημιουργικότητα στην ζωή μου, στην εργασία μου, στον τρόπο που διαθέτω τον ελεύθερο χρόνο μου, τόσο περισσότερη ουσιαστική ψυχική ικανοποίηση νιώθω. Είναι ένα ταλέντο αυτό που διαθέτουν τα άτομα με διάσπαση προσοχής το οποίο συχνά το έχουν κρυμμένο βαθιά μέσα τους.

Χρώματα, χρησιμοποίηση ηχογράφησης της φωνής με μαγνητοφωνάκι και έπειτα άκουσμα, ομιλία φωναχτά όταν σκεφτόμαστε κάτι, όταν σκεφτόμαστε "δεν μπορεί πρέπει να υπάρχει κάποια δημιουργική λύση...που δεν την έχουμε σκεφτεί...όταν προκύπτει κάποιο πρόβλημα, όταν βάζουμε αγαπημένες φωτογραφίες στον χώρο μας, στα κλειδιά μας, δίπλα στην πόρτα του σπιτιού μας, όταν συνδέουμε φωτογραφίες στο τηλέφωνό μας με επαφές ...

"The Davinci Method"

Την παραγγελία του βιβλίου κάναμε ως συνήθως με την γνωστή μέθοδο του amazon . Όπως με τα περισσότερα βιβλία για διάσπαση προσοχής που έχω καταφέρει με προσπάθεια, όντας αργός αναγνώστης να διαβάσω. Το εξώφυλλο όμορφο σου κεντρίζει την προσοχή. Στην οπισθόφυλλο ο νεαρός Loporto με το παιδί του στην παραλία και θετικά σχόλια του Hallowell "I love it...Loporto gets it. Full of practical advice"

Με τα "δικά μου λόγια" ο συγγραφέας περιγράφει πως το κοινό χαρακτηριστικό πολλών σπουδαίων και ξεχωριστών ανδρών είναι αυτό το χαρακτηριστικό που ονομάζει χαρακτηριστικά "davinci". Όπως ο χαρισματικός Leonardo Davinci, κατά το συγγραφέα, με τα σημερινά δεδομένα θα λάμβανε την ταμπέλα του ατόμου με "μαθησιακές δυσκολίες" έτσι και πολλοί επιτυχημένοι άνθρωποι όπως οι : Richard Branson, (Virgin empire) Bill Clinton, (Former USA President) Albert Einstein (Nobel Prize Winner) P. Diddy, (Bad Boy Entertainment) Ben Cohen, (Ben & Jerry's) Thomas Edison , (Inventor) George Lucas, (Creator of Star) Wars Bono, U2's Singer & Nobel Prize Nominee Walt Disney και πολλοί άλλοι μοιράζονται παρόμοια χαρακτηριστικά.

Ξεκινώντας από το τέλος θα πούμε πως το ότι γράφει method στο βιβλίο είναι σχετικό καθώς όπως λέει και ο ίδιος στην σελίδα 246 η μόνη μέθοδος είναι "να γνωρίσει κανείς τον εαυτό του", καθώς μόνο η αυτογνωσία θα απελευθερώσει την ακτινοβολία μας και το μεγαλείο μας.

Οι οποιεσδήποτε "μέθοδοι" είναι έξω από τον τύπο μας. Είναι οι εξωτερικοί κανόνες που οι "φυσιολογικοί" τύποι εκθειάζουν. Εγκαταλείψατε κάθε εξωτερικό πλαίσιο, σύστημα, νόμο ή μέθοδο που θα σας πει τι να κάνετε.

"Η μέθοδος Davinci είναι μια αντιμέθοδος" που θα σε βοηθήσει να αποβάλεις όλους τους περιορισμούς που σου επέβαλαν, κάνοντας σε να πιστέψεις πως πρέπει να ακολουθήσεις κάποιου άλλου τον τρόπο αντί να έχεις εμπιστοσύνη στην απείρως έξυπνη εσωτερική σου καθοδήγηση"

"Οτιδήποτε γραμμικό (linear), εντελώς κατανοήσιμο, και "γραμμένο σε πέτρα" θα σε κάνει πιο νευρωτικό ιδιαίτερα αν το κάνεις σύστημα."
Μπορεί να χαθούν τα κλειδιά σου...αλλά θα βρεις την ψυχή σου, θα νιώσεις ζωντανός, και με παλμό, και θα κάνεις την σωστή δουλειά. Η ζωή σου θα γίνει μια μεγάλη περιπέτεια, από τις οποίες είναι φτιαγμένες οι ταινίες , και τελικά εσύ θα είσαι ο ήρωας.

Κάθε μέρα, άσε τον εαυτό σου να γίνει λίγο πιο ελεύθερος, κάθε μέρα, ακολούθα τις βαθύτερες παρορμήσεις σου πιο εγκάρδια. Κάθε μέρα ξόδευε λίγο περισσότερο χρόνο ακολουθώντας την καρδιά σου και λιγότερο κολλώντας στους κανόνες που έχεις στο κεφάλι σου.

"Κάθε μέρα γίνε αδυσώπητα πιο ειλικρινής με τον εαυτό σου και τους άλλους. Κάθε μέρα κάνε κάτι τόσο αυθόρμητο που σε κάνει να νιώθεις πραγματικά ζωντανός. Οι στιγμιαίες παρορμήσεις, η σύνδεσή σου με την καθοδήγηση, η αποδεσμευμένη εμπιστοσύνη στα δικά σου άψογα ένστικτα ...αυτή πρέπει να είναι η μέθοδός σου..."

"όσο θα λειτουργείς με μεθόδους που είναι εξωτερικές σε σένα θα είσαι αργός και πιεσμένος σε αντίθεση με τον αυθορμητισμό και την ελευθερία"

Συχνά γράφει ο συγγραφέας προτιμούμε να αποτύχουμε. Προτιμούμε να είμαστε μικροί και απαρατήρητοι παρά μεγάλοι και στόχος για τους άλλους. Πολύ μεγάλο μέρος της ζωής πάει χαμένο , ψάχνοντας χωρίς να βρίσκουμε, προσπαθώντας-όχι κάνοντας, ακολουθώντας τις κινήσεις προσπαθώντας να φανούμε σαν να ακολουθούμε τους κανόνες. Μπορείς να ακολουθείς την δική σου καρδιά καλύτερα και να κάνεις ό,τι κάνεις με επιτυχία. Όταν ακολουθείς εξωτερικούς κανόνες, υπάρχει πάντα κάποιον άλλος να κατηγορήσεις για την αποτυχία σου...

...για αυτό πρέπει να αφεθούμε στις θαυματουργές παρορμήσεις μας...να μας καθοδηγήσουν...θεωρούμε πως είμαστε υπεύθυνοι για αυτές αλλά δεν είμαστε είναι μια ανώτερη δύναμη που εργάζεται μέσω ημών. Μια δύναμη που μάθαμε να την αρνούμαστε...από μικροί.

Όταν δεν εκφράζουμε τις παρορμήσεις μας, κλείνονται μέσα μας και μας κάνουν να νιώθουμε πραγματικά άσχημα. Νιώθουμε έξω από το πετσί μας. Τώρα έχουμε μια επιλογή, έχουμε το κουράγιο να αφήσουμε τις θαυματουργές-παρορμήσεις μας να εκφραστούν ή τις καταπιέζουμε σε μια πιο "ελεγχόμενη" μορφή ? Ούτως ή άλλως οτιδήποτε καταπιέζουμε σήμερα θα βγει αύριο με πιο άσχημους τρόπους, όπως γράφει ο James Arthur Ray στο "Harmonic Wealth"...