Φοιτητικές Συμβουλές από Φοιτήτρια με ΔΕΠΥ
Καλησπέρα σε όλους τους αναγνώστες. Ονομάζομαι Αντωνία και είμαι φοιτήτρια του τμήματος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας και γράφω με σκοπό να μάθουν όσοι από μας είναι φοιτητές για το πως βοηθάει ο νόμος τους φοιτητές με ΔΕΠΥ.
Διαγνώστηκα σε ηλικία 22, όταν ο νόμος δεν υπήρχε καν...Το τελευταίο εξάμηνο, κατά τύχη, με βρήκε μία μεταπτυχιακή φοιτήτρια που της είχα πει πιο παλιά οτι έχω ΔΕΠΥ και μου είπε πως ο νόμος για τους ενήλικες έχει αλλάξει. Τότε, άρχισα ρωτώντας έναν καθηγητή για το τι πρέπει να κάνω για να χρίζω "ειδικής μεταχείρισης". Εκείνος μου είπε να φέρω οπωσδήποτε την διάγνωσή μου απ το δημόσιο νοσοκομείο...
Έτρεξα και σε τρείς βδομάδες την είχα καταθέσει. Στην γραμματεία της σχολής μου είπαν πως δεν έχει ξαναγίνει κάτι τέτοιο, για ψυχολογικά προβλήματα να ζητάει κανείς ειδική μεταχείριση και οτι κάποιος που το ισχυρίστηκε στο παρελθόν η αίτησή του απορρίφθηκε...Δεν ήξεραν τίποτα...Μου είπαν να περάσω επιτροπή...ξαναβρήκα τον καθηγητή που με βοήθησε ως εκεί και του λέω, μα γιατί να μάθουν όλοι οι καθηγητές για το πρόβλημα υγείας μου? Είχα ήδη περάσει σχεδόν τα τρία τέταρτα των μαθημάτων της σχολής...Θα προτιμούσα να μην το μάθει κανείς...Παρόλα αυτά, βρήκα την υπεύθηνη καθηγήτρια για αυτούς που έχουν ειδικές ανάγκες για να την ρωτήσω πληροφορίες...Εκείνη με το που της το είπα μου πήρε το χαρτί και μου έδωσε ένα ραντεβού στο γραφείο της...Όταν πήγα, λοιπόν, μου είπε οτι για να μπορεί να με βοηθήσει ο νόμος θα πρέπει να μπορώ να ανταπεξέλθω στο 70 τοις εκατό των όσων μαθαίνουμε στη σχολή...Εγώ είχα ήδη περάσει τα περισσότερα μαθήματα...Πρέπει επίσης, αν γινόταν τελικά η επιτροπή, να με συνοδεύσει η ψυχολόγος μου...Της λέω, και πως γίνεται αυτή η διαδικασία? Μου λέει,έρχονται ένας ψυχίατρος,ένας ψυχολόγος του κράτους η δική σου ψυχολόγος και φέρνεις και μία έκθεσή της, στην επιτροπή είναι παρόντες και όλοι οι καθηγητές...την ημέρα της επιτροπής εξετάζονται τα αιτήματά σου από όλους αυτούς μαζί...Τέλος πάντον, εσύ όμως περνάς, πληρείς τις προυποθέσεις...δεν χρειάστηκε να περάσω από επιτροπή...Αρχισα, λοιπόν, να βρίσκω έναν έναν τους καθηγητές και να τους ενημερώνω και να ζητάω για μένα,ευγενικά οτι μου αναγνωρίζει ο νόμος...Ο οποίος σου δίνει το δικαίωμα να παρέμβεις στον τρόπο που μπαίνει το θέμα,αλλά όχι στο θέμα το ίδιο...αν, όμως το θέμα είναι τίτλοι βιβλίων? Εκεί είναι στην καλή διάθεση του καθηγητή...αν θα βοηθήσει...Ευτυχώς ακόμα και οι πιο σκληροπυρινικοί άνθρωποι υποκύπτουν μπροστά στις αποδεδειγμένες ανθρώπινες "αδυναμίες"...Βέβαια για να έχει βαρύτητα ο λόγος μου, πήγα με τον κηδεμόνα μου...επίσης, ήμουν πάρα πολύ ευγενική και μπήκα στην διαδικασία να εξηγήσω τι ακριβώς σημαίνει αυτό που έχω... Φυσικά, έχω επιπλέον το δικαίωμα να σηκωθώ κατά τη διάρκεια της εξέτασης με συνοδεία και να κάνω βόλτα στο διάδρομο και επίσης 30% παραπάνω του χρόνου κατά την ώρα της εξέτασης απ οτι οι υπόλοιποι...που σημαίνει στο τρίωρο,εγώ έχω τέσσερεις ώρες. Θα μπορούσα να εξεταστώ προφορικά, αν το επιθυμούσα,αλλά όταν προορίζεσαι για καθηγήτρια και μέχρι τώρα εξεταζόσουν γραπτά...το έκρινα άσκοπο...
Ελπίζω η δική μου ιστορία να βοηθήσει τους φοιτητές που έχουν διαγνωστεί με ΔΕΠΥ...
Σχόλια