...μόνο όταν υπάρχει κάποιος δίπλα μου και αισθάνομαι ότι ''πρέπει να δώσω λόγο'' σε κάποιον, τότε γίνομαι παραγωγική...
Καλησπέρα !Είμαι μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο Λονδίνο κ ψυλλιάζομαι ότι κ εγώ ''πάσχω'' από ΔΕΠ, να σκεφτείς έχω 2 μέρες προθεσμία για να τελειώσω 2 εργασίες κ ακόμα δεν έχω τελειώσει την πρώτη. (φυσικά αυτό είναι ένα από τα πολλά). Από μικρή ήμουν αφηρημένη κ για αυτό οι καθηγητές δεν με έβαζαν ποτέ να κάτσω σε παράθυρο κοντά (φυσικά κ πάλι ''χάζευα''). Η μητέρα μου έχει παράπονο ότι πρέπει τα πάντα να μου τα λέει 3 φορές κ μεγαλώνοντας νόμιζα ότι έχω πρόβλημα ακοής επειδή όταν χανόμουν στις σκέψεις μου ("κατέβαζα ρολά κανονικά") δεν την άκουγα καθόλου. Αυτό το χαρακτηριστικό το έχει κ ο πατέρας μου. Δυστυχώς το μόνο που με κινητοποιεί με τις προθεσμίες είναι το ανυπέρβλητο άγχος και πάντα προλαβαίνω στο παρα 5. Ίσως κ να υπερεκτιμώ τον εαυτό μου κ τις ικανότητες μου και να πιστεύω ότι θα τα καταφέρω όλα στην ώρα τους ''οπότε ας χαζέψω λίγο στο διαδίκτυο''= μισή μέρα. Συγκεντρώνομαι μόνο όταν υπάρχει κάποιος δίπλα μου και αισθάνομαι ότι ''πρέπει να δώσω λόγο'' σε κάποιον, τότε γίνομαι παραγωγική... Είναι πολύ δύσκολο όμως στην εστία που βρίσκομαι να ζητάω από παιδιά να μου κάνουν παρέα για να διαβάσω (δεν θα ακουστεί λίγο κάπως?).
Είχα στείλει ενα mail σε ένα ειδικό κέντρο στο πανεπιστήμιό μου για να κανονίσω συνάντηση για το ADD/ADHD αλλα τελευταία στιγμή το μετάνιωσα Φοβάμαι πως αν καταγραφούν τα στοιχεία μου μετά κανείς δεν θα με προσλάβει... :(
Σχόλια
Ειμαι εκπαιδευτικος και στην ταξη μου φετος ηρθε ενας νεος μαθητης που οπως πληροφορηθηκα απο τη μητερα του εχει "Διασπαση Προσοχης" και Υπερικινητικο Συνδρομο"
Λαμβανει μαλιστα και φαρμακευτικη αγωγη.
Στην ταξη εχω 25 παιδια ( Γ Δημοτικου)
Προσπαθησα να βοηθησω το παιδι με διαφορους τροπους.
Τωρα τελευταια τον εφερα κοντα σε εδρα με μια καλη και ησυχη μαθητρια και ειδα ηδη καποια βελτιωση σε συμπεριφορα του. Εχουμε και ενα "μυστικο" μεταξυ μας.Οταν η κυρια χτυπησει το ντεφι, συγκεντρωνομαι σε αυτο που κανω.
Συνηθως του κυκλωνω ενα μικροτερο κειμενο απο αυτο που εχουν τα αλλα παιδια και του κανω μικρες , συντομες ερωτησεις. Συχνα τον στελνω να φερει διαφορα απο γραφειο , απο ντουλαπι μου και βλεπω μια ικανοποιηση σε προσωπο του. Του εχω δωσει ενα χαρακα για να δειχνει αυτο που διαβαζει και διαφορα αλλα που στην ουσια αυτοσχεδιαζω γιατι δεν ειμαι ειδικος...Απλα θελω πολυ να τον βοηθησω, χαιρομαι που τα πηγαινει καλα, ειμαι περηφανη οταν ολοκληρωνει μεσα σε καποιο χρονο την εργασια του.
Αλλα προβληματιζομαι, δεν ξερω αν ολα αυτα που κανω ειναι καλα, ειναι ενταξει. Ο μικρος εχει και ενα σημειωματαριο (ολα τα παιδια εχουν) και καθε μερα σημειωνει εκει τι εχει για το σπιτι. Τα γραφω σε πινακα , τα αντιγραφει και εγω τα ελεγχω μετα γιατι το ζηταει ο ιδιος.
Στους βαθμους χαρηκε πολυ που τα ειδα ολα Α. Βαθμολογησα την προσπαθεια του, το ενδιαφερον, την βελτιωση που παρουσιαζει μερα με τη μερα και φυσικα δεν ηθελα σε καμια περιπτωση να απογοητευτει το παιδι.
Συγγνωμη για το μεγαλο σχολιο αλλα θα ηθελα καποια βοηθεια, καποιο βιβλιο, κατι που θα μπορουσαν να με βοηθησουν να ειμαι πιο κοντα σε μαθητη μου. Θελω παρα πολυ να τον βοηθησω γιατι βλεπω ποσο κουραζεται, ποσο ζοριζεται, και απογοητευεται πολλες φορες.
Ευχαριστω
Μπορείς να δοκιμάσεις να κάνεις εργασίες με συνεργασία συμφοιτητών σου, αλλά εκεί θέλει ποροσοχή είτε η μελέτη να μην ξεστρατίσει σε παρτάκι, τηλεόραση κλπ, είτε το να δουλεύει μόνο ο ένας και οι άλλοι απλώς να κάθονται.
Έκανες πολύ καλά και απευθύνθηκες σε κάποιο κέντρο. Θα μπορέσεις να μάθεις, εάν έχεις ή όχι ΔΕΠ και σε περίπτωση που έχεις, εάν αυτή είναι ή όχι το θεμελιώδες πρόβλημα. Πάνω από όλα θα βρεις βοήθεια.
Το άγχος που έχεις είναι τελείως κατανοητό και λογικό. Σκέψου, πάντως, ότι βρίσκεσαι σε μια χώρα με μεγαλύτερη εμπειρία και καλύτερο πλαίσιο σε δικαιώματα, δεδομένα κλπ. Μετά από κάποιο σημείο δεν νομίζω να τους συνέφερε να διοχέτευαν τα στοιχεία σου και την διάγνωσή σου, όταν εσύ θα μπορούσες να τους καταδείξεις και ενδεχομένως να ζητήσεις και αποζημιώσεις.
Έχω απευθυνθεί και 'γω σε κέντρο, όχι για ΔΕΠ για άλλα θέματα, είχα και εγώ το ίδιο άγχος κλπ. αλλά η βοήθεια που παίρνεις είναι σημαντικότερη από το (μάλλον απίθανο) κόστος των διαρροών. Μακάρι να είχα πάει νωρίτερα. Τώρα έχει περάσει καιρός και όχι ότι δεν υπάρχει βελτίωση. Είναι πιο αργή άρα και πιο δύσκολη.
Καλά Χριστούγεννα, καλή νέα χρονιά!